Udostępnij:
Kawałek czasu nie byłam w lesie, ale właściwie nie było po co, bo susza okrutna. Ale od wczoraj jestem w Beskidzie Niskim, niedługo po przyjeździe padało a w ogóle raczej na brak deszczu tu się nie narzeka. Rano wybór był prosty. 
Na dzień dobry spotkałam sarenkę, ale nie bardzo chciała pozować. W lesie ciemnawo i mokro. Z gałęzi raz po raz spadała jakaś kropla. Strzyżaki już od rana były na posterunku. 
Rozczarowała mnie miejscówka z kurkami, znaczy miejscówka była, owszem, ale kurki gdzieś wywiało.
Trafiłam natomiast na kruchaweczki, zdaje się, zaroślowe. Sporo ich było. Tu i ówdzie wyrzynają się malutkie gołąbki, ale udało mi się wszystkie fotki skopać. Zdziwiło mnie, że w miejscu, gdzie w ub.roku potykałam się na każdym kroku o muchomory czerwieniejące – pustka. Jakiś objedzony do cna żółciak siarkowy, ucha bzowe i dość wiekowe rozszczepki pospolite.
I tak sobie idąc niespiesznie w doskonale mi wiadomym celu, znienacka cel osiągnęłam – znalazłam pierwszego koźlarza grabowego. Stary to kozak był,co szereg ran w wojnie z hordą ślimorów odniósł.Obfociłam go dokumentnie, nie omieszkając przy okazji rozejrzeć się na boki. I była to jedynie słuszna decyzja.
Na koniec zaplątał się singlowy zajączek. Tym razem spacerek był krótki. Przyniosłam kilkanaście koźlarzy, ale po dokładniejszej obdukcji musiałam dokonać selekcji. Część zresztą została w lesie. To jeszcze bonus z popołudnia.
Na dzień dobry spotkałam sarenkę, ale nie bardzo chciała pozować. W lesie ciemnawo i mokro. Z gałęzi raz po raz spadała jakaś kropla. Strzyżaki już od rana były na posterunku. 
Rozczarowała mnie miejscówka z kurkami, znaczy miejscówka była, owszem, ale kurki gdzieś wywiało.
Trafiłam natomiast na kruchaweczki, zdaje się, zaroślowe. Sporo ich było. Tu i ówdzie wyrzynają się malutkie gołąbki, ale udało mi się wszystkie fotki skopać. Zdziwiło mnie, że w miejscu, gdzie w ub.roku potykałam się na każdym kroku o muchomory czerwieniejące – pustka. Jakiś objedzony do cna żółciak siarkowy, ucha bzowe i dość wiekowe rozszczepki pospolite.
I tak sobie idąc niespiesznie w doskonale mi wiadomym celu, znienacka cel osiągnęłam – znalazłam pierwszego koźlarza grabowego. Stary to kozak był,co szereg ran w wojnie z hordą ślimorów odniósł.Obfociłam go dokumentnie, nie omieszkając przy okazji rozejrzeć się na boki. I była to jedynie słuszna decyzja.
Na koniec zaplątał się singlowy zajączek. Tym razem spacerek był krótki. Przyniosłam kilkanaście koźlarzy, ale po dokładniejszej obdukcji musiałam dokonać selekcji. Część zresztą została w lesie. To jeszcze bonus z popołudnia.
Wyświetleń: 762
Udostępnij:
