Wilgotnica papuzia Hygrocybe psittacina
link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ Kapelusz - 2-5 cm, początkowo wypukły, u starszych okazów płasko rozpostarty, a nawet wywinięty do góry, na szczycie zawsze lekko uwypuklony, o brzegu prążkowanym od prześwitujących blaszek; konsystencja mięsista. Barwa kapelusza bardzo zmienna: cytrynowożółta, pomarańczowa, mięsnoróżowa, często z odcieniem zielonym lub grynszpanowozielonym. Powierzchnia głdka, w czasie wilgotnej pogody lepka, śluzowata, w czasie suszy wyschnięta, błyszcząca (szczególnie śluzowate są młode okazy).
Trzon - 3-7x0,5-0,8 cm, wysmukły, równowąski lub dołem rozszerzający się, czasem wygięty lub spłaszczony, o konsystencji mięsistej; wnętrze puste. Barwa bardzo zmienna: żółta, pomarańczowa, zielona i różowa, u podstawy biaława. Powierzchnia gładka, lepka, zwłaszcza u młodych okazów i w wilgotną pogodę.
Miąższ - białawy i zielonkawy, bardzo cienki, kruchy, o smaku łagodnym i bez zapachu.
Blaszki - żółte lub zielonkawe, czasem pomarańczowe, dość grube (u starszych okazów), połączone zmarszczkami międzyblaszkowymi, rzadkie, przy trzonie wąsko przyrośnięte lub zaokrąglone. Ostrza blaszek gładkie lub pofalowane.
Wysyp zarodników - biały; zarodniki elipsoidalne, gładkie.
Występowanie - przeważnie gromadnie, po kilkanaście sztuk, rzadziej po 2-3 owocniki wśród traw lub mchów na łąkach, pastwiskach, w zaroślach. Może tworzyć "czarcie kręgi". W Polsce spotykany (częściej na terenach górzystych).
Możliwość popełnienia pomyłki - H. psittacina jest grzybem łatwym do rozpoznania po śluzowatej powierzchni owocnika i zawsze, choc czasem w minimalnej ilości, zielonkawym zabarwieniu kapelusza lub trzonu.
Status na Czerwonej Liście: R - rzadki
