KTO CHCE NIECH CZYTA

[nikita]

Inja, Z przyjemnością czytam Twoje posty, posługujesz się ładną i poprawną i bogatą Polszczyzną, odebrałeś nie tylko dobre wykształcenie, ale również dobre wychowanie, sądzę, że zajdziesz wysoko, czego Ci życzę, może zdążę się o tym przekonać.

[Teo]

Zenit, podziwiam Twoją mądrość i wyrozumiałość . Forum jest miejscem do dyskusji i wypowiadania się w danym temacie , a że niektórzy mają inne zdanie takie ich prawo. Rzeczywiście nie można kneblować komuś ust. Z bezgrzybia narasta agresja , w tropiku niektórzy dostają amoku. Pozwólmy niech się internauci wygadają , a co niektórzy wysnują z tego wnioski na przyszłość , wszak na naukę nigdy nie jest za póżno. Ta osoba którą kiedyś niektórzy zniechęcili , wraca na forum i przyjmijmy ją z otwartymi ramionami. wiesz na pewno o kogo chodzi. Jesteśmy jedną wielką rodziną grzybiarską i musimy trzymać się razem.

[nikita]

Odeszło Lato


Krótkiej nocy letniej panowanie ginie
I melodia z nad rzeki już nie płynie
Ukryte w szuwarów szeleście
Odeszło gorące letnie szczęście


Łany zbóż leniwie już się nie kołyszą
Letnią gorącą południową ciszą
Ucichł rój pszczół brzęczący i rozśpiewany
I już nie mówią do mnie te falujące łany


Pośród opustoszałych łąk i pól
Ucichł radosny rodzenia ból
I pod niebem skowronek już nie śpiewa
Jeszcze tylko szumią cicho drzewa


W gorące lata dni nad zbóż łanem
Owadów fanfary nuciły przed Panem
Na ugorach grały pasikoniki
Aż radośnie było od tej boskiej muzyki


Cóż mi więcej do szczęścia trzeba
Pod dachem błękitnego nieba
Gdy w blasku porannej zorzy
Śpiewał skowronek jako piewca Boży


Zboża były promieniami słońca otulone całe
Nuciły pieśń Bogu na chwałę
Chociaż słońce jeszcze pięknie złoci
To nie zakwitnie już kwiat paproci

zgluszczyk.pl

[nikita]

Dzieło


Na zielonym dywanie podszytu
Las swe zapachy rozsiewa
Zdobiąc go cętkami prześwitu
Wstrzelonego słońca po między drzewa


Z koron nieustannie ptasi śpiew płynie
Niczym mgła się ściele
Po deszczowej leśnej krainie
Jak kadzidlany dym w kościele


Gdzieś w leśnej oddali
Dzwon swoich wiernych woła
By Panu swemu pokłon dali
By nie zapomnieli przyjść do kościoła


Pewno dziwisz się i pytasz
Co mnie ujęło i cały jestem w zachwycie
I jeszcze nie rozumiesz i nie chwytasz
To największe Boże arcydzieło- życie

zgluszczyk.pl

[nikita]

Jesień w lesie


Wydał nasiona ostatni leśny kwiat
I rozesłał je na puchowym parasolu w świat
Na swych rękach wiatr liście kołysze
Delikatnie że ledwo upadek ich słyszę


Wszędzie czuć grzybni pleśń
I nie brzmi już wesoło ptaków śpiew
W południowej słonecznej godzinie
Lśnią niczym perły krople na pajęczynie


Zobaczył wiatr jesień i pełen trwogi
Zrywa liście i rzuca jej pod nogi
Na szczytach drzew kolorów gra
I czasem z chmury płynie drobna łza


O letnim czasie dumają jodły zielone
Strojną szatę przybrały buki czerwone
Klony w żółto czerwonej krasie
Dumnie pośród drzew pysznią się


Nic tylko z tego nie robią sobie borowiki
Co z mchu wystawiły brunatne kapelusiki
Ucieszone z tej jesiennej pogody
Z grzybiarzami bawią się w podchody


Przekwitły już liliowe wrzosy
A nuta smutku wpleciona we włosy
Nakłania drzewa do jesiennych snów
Bo wiatr kołysze je znów


Pięknym lasem nasycić się muszę
Nim jesień uśpi lasu duszę
Zachować letnie ciepło w serca głębi
A ducha nic nie wyziębi

zgluszczyk.pl

[Nadir]

Teo, masz rację - to z tego braku grzybów wszystkim coś siada na mózg ROTFL
Zatem ku wszechstronnej zgodzie zamieszczam poniżej świeżo upieczony mały wierszyk


Forumowicze

Różni forumowicze bywają...
Jedni kulturą aż wręcz tryskają
Inni języki mają dość cięte,
słowa rzucają z podwórka wzięte

Jedni i drudzy racje swe mają,
więc sprzeczne zdania wypowiadają
Jednym za gładko, innym za ostro
aż mnie zatyka ...och, tlenu siostro!

W tym piękno całe różnorodności
by się coś działo, dyskusje trwały,
by tu nie dostać wielkich nudności
i by się komentarze sypały

Nie zagadujcie więc moi mili
co się należy rzec w danej chwili!
Wiersze trza pisać i się nie lenić,
zawsze ktoś twórczość może docenić

Niech każdy w swoje słowa ubiera
to co mu leży na języku,
Będzie ciekawie jak cholera!
...gdy każdy machnie tu po wierszyku

Kto chce niech czyta te układanki
Niech się zachwyci lub puknie w czoło...
Ważne by były tu wierszowanki
- raz na poważnie, a raz wesoło

By Wam otuchy twórczej ciut dodać
wiersz ten musiałem dzisiaj zapodać
Piszcie więc to co uważacie:
miłość i piękno, obsrane gacie,
wyniosłe słowa, inne cholerstwa...
- byle bez nadmiernego oszczerstwa

Ważne by siebie w tym wyrazić
i by za każdym razem nie kadzić
Do dzieła więc grzybowa drużyno!
A po robocie - marsz na wino!

<grzybozbieracz>

[Wojtas]

grzybozbieracz, takie rymowanki mi pasują

[Wojtas]

i też coś sklecę

"Wiersz wierszu nierówny"

Gdzieżbym się czepiał, wspaniałych wierszy,
jak w ich pisaniu jestem najmniejszy

[Nadir]

takie rymowanki mi pasują

"Wiersz wierszu nierówny"

Gdzieżbym się czepiał, wspaniałych wierszy,
jak w ich pisaniu jestem najmniejszy

[nikita]

16.09.2004
Czemu mi żal


Czemu mi smutno i żal
Gdy patrzę hen daleko w dal
Gdzie rolnik zboże sieje
I słońce jeszcze nieźle grzeje

I gdzieś szpak śpiewa
I nie żółkną jeszcze sady i drzewa
A jednak żal się rodzi u człowieka
Czyżby przez to że czas ucieka

Złote promienie słońca w sadzie
Błysk skiby gdy rolnik ją kładzie
Jabłoń pod ciężarem się ugina
I pajęczyna po ugorach się rozpina

A jednak jakaś tęsknota się budzi
Gdy patrzę na odchodzących ludzi
Człowiek patrzy i wzdycha
I co rusz ciężko oddycha

Czemu mi smutno i żal
Gdy patrzę w siną dal
Choć słońce mocno grzeje
I cały świat się do mnie śmieje

zgluszczyk.pl

[nikita]

Wróble


Ty mój prostaku odziany szarą szatą
Wierny domostwu rolników
Życie związałeś z chłopską chatą
Jakby nie było dla ciebie zagajników


Wolisz gdzie dachówka odstaje
By gniazdo miała twoja dziatwa żywa
A niżeli gęste słowicze gaje
Gdzie człowiek rzadko bywa


Twoje radosne o świtaniu ćwierkanie
Na szczycie wiejskiego dachu
To dzwonek na ranne wstawanie
I podziw dla chłopskiego fachu


A gdy chłopska chata opustoszeje
I umilknie gwar gospodarowania
Twoja postać jeszcze bardziej szarzeje
Z żalu porzucasz te zabudowania

zgluszczyk.pl

[Inja]

Mój prostaku w szarej szacie
Wierny domostwu rolników
Życie wiedziesz w chłopskiej chacie
Miast je wieść wśród zagajników

Pozwoliłem sobie trochę przerobić pierwszą zwrotkę. Mam nadzieję, że nie masz mi za złe. Wychowałem się na strofach Pana Tadeusza i wierszu Romantyczność. I tak jakoś lubię jak wiersz ma równy rytm

[nikita]

Ile jeszcze


Polsko ojczyzno Papieża
Jakże tyś poraniona
Dokąd twój okręt wolności zmierza
Jak długo nasze grzechy uniosą twoje ramiona


Od krzywd i zniewag pijana
Pogardą słabych umęczona
Nieprawością cała poobijana
Okradziona i porzucona


Polsko ojczyzno moja
Twoich miast i wsi skrwawione areny
Gdzie jest Weronika twoja
Gdzie twój Szymon z Cyreny


Idziesz a droga twoja krzyżowa
Idziesz samotnie od okrągłego stołu
Opluwana i ośmieszana wciąż od nowa
Od Góry Świętości do samego dołu


Gdzie twoi pasterze
Gdzie twoi politycy
Oddani naszych ojców wierze
Niewierności nie ma granicy

zgluszczyk.pl

[nikita]

Inja, Jak wyjazd do Wysowej?

[Inja]

Wielce prawdopodobny Muszę jeszcze dograć transport, ale o to będę pytał w przyszłym tygodniu.