Link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ
Owocnik - od 4 do 15 cm średnicy; żółtawy lub winnoczerwony; we wczesnym stadium wypukły, potem rozpłaszczony a nawet wywinięty, zazwyczaj z małym garbkiem na środku; purpurowoczerwone łuseczki koncentrują się w środku, powodując widoczne natężenie barwy; w dotyku filcowaty.
Blaszki- barwy złotożółtej, o ostrzu złociście oprószonym; przy trzonie wykrojone ząbkiem lub przyrośnięte zatokowato; szerokie, gęste i cienkie.
Trzon - o powierzchni włóknisto-filcowatej; barwy kapelusza, nieco jaśniejszej; cylindryczny, 50-120 x 10-25 mm, pokryty purpurowobrązowymi, później zanikającymi łuseczkami; pełny, z wiekiem pusty.
Miąższ - żółtawy, niezmienny, smak łagodny, zapach słaby - charakterystycznie stęchły.
Wysyp zarodników - biały.
Występowanie - najczęściej w borach sosnowych, na martwych pniakach po ściętych sosnach, rzadziej występuje na martwym drewnie innych gatunkach iglastych, a czasem nawet liściastych. Owocniki wyrastają w okresie od lipca do końca października.
Zastosowanie - zdania na jego temat są podzielone dla jednych jadalny dla innych niejadalny.
Możliwość popełnienia pomyłki - inny przedstawiciel rodzaju: rycerzyk ozdobny (Tricholomopsis decora) ma złotożółty kapelusz z oliwkowobrązowymi łuseczkami, częstszy w górach.
Uwagi - rycerzyk czerwonozłoty w Polsce wszędzie traktowany jest jako gatunek niejadalny. Za granicą zdania są podzielone, jedni twierdzą, że jest to grzyb podejrzewany o właściwości trujące, inni że jest tylko niejadalny ze względu na przykry smak, zwłaszcza starszych egzemplarzy, jeszcze inni traktują go jako gatunek jadalny małej wartości.
Uwagi ogólne - w Europie występują cztery gatunki.
Inne nazwy zwyczajowe - gąska czerwonozłota, bełdka czerwonozłota
Rutilanus znaczy-''żółtawoczerwony"
