Link do atlasu >>>> KLIKNIJ Kapelusz - początkowo półkolisty potem płaskołukowaty, na starość rozpostarty, środkiem wklęsły cienkomięsisty, kruchy, nagi lepki. Barwy zielonej, oliwkowozielonej do żółtozielonej, w centrum ciemniejszy, przy brzegu karbowany, skórka ściągalna prawie do samego środka.
Blaszki - białawe z wiekiem kremowożółtawe, przy trzonie rozwidlone, z międzyblaszkami, cienkie, wolne lub nieznacznie przyrośnięte.
Miąższ - białawy lub szarawy, początkowo twardy, kruchy. Smak słaby szczypiący i o niewyraźnym zapachu.
Trzon - biały, u podstawy często z rdzawymi plamami, dość krótki, zaostrzony, podłużnie pomarszczony. Pełny i jędrny, szybko gąbczasty i miękki.
Zastosowanie - Co prawda w dużej ilości atlasów uznawany jako jadalny, ale może powodować niedyspozycje żołądkowe, w związku z tym nie warto go zbierać i spożywać. U mniej doświadczonych grzybiarzy zachodzi możliwość pomyłki ze śmiertelnie trującym muchomorem zielonawym.
Uwagi ogólne - Zjedzony może powodować niedyspozycje żołądkowe. Nie warto zbierać tych gołąbków.
Wysyp zarodników - kremowy.
Występowanie - częsty w lasach iglastych pod brzozami, dębami i bukami.
Gatunek podobny - może być mylony ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym Amanita phalloides i gołąbkiem oliwkowozielonym Russula heterophylla
x
