Zaćmienia Słonca i Księżyca oraz inne zjawiska astronomiczne

[Bobik]

Czy wiecie, że od lipcowego całkowitego zaćmienia Księżyca minęło już 99 dni a do kolejnego całkowitego zaćmienia pozostało tylko 79 dni
21 stycznia 2019 roku przed godziną 6 nad ranem Księżyc schowa się całkowicie w cieniu Ziemi. Faza całkowita będzie dobrze widoczna z Polski nad północno-zachodnim horyzontem i potrwa 1 godzinę i 2 minuty.
Zamiast ciepłej lipcowej nocy będzie zimny styczniowy poranek ale też będzie fajnie!

[Bobik]

Czy uczeni naprawdę myślą, że ‘Oumuamua jest obcym statkiem kosmicznym?

Profesorowie z Harvardu sugerują, że ten cygarokształtny obiekt międzygwiezdny, który przeleciał obok Słońca w ubiegłym roku jest obcą sondą kosmiczną. ‘Oumuamua jest długim i składającym się z węgla obiektem, jak żaden inny asteroid czy kometa znana wcześniej.
Nazwa: 1I/2017 U1 ‘Oumuamua, co oznacza po hawajsku „posłaniec z daleka”;
Wygląd: Ciemny, czerwonawy, o długości 400 m i szerokości 40 m, mający z grubsza kształt wieżowca;
Wiek: być może kilkadziesiąt milionów lat?
Czy wy tego nie wiecie, nieprawdaż? Nie. Ale ‘Oumuamua jest generalnie tajemniczym obiektem. Został zaobserwowany w ubiegłym październiku, kiedy leciał obok Słońca, za szybko jak na obiekt z Układu Słonecznego. Został oficjalnie uznany za pierwszy międzygwiezdny obiekt jaki został kiedykolwiek odkryty, zanim znikł nam z widoku w styczniu 2018 roku.
Świetnie. Jest on długi i cienki, zupełnie inaczej niż jakikolwiek asteroid czy kometa widziana wcześniej. A jego powierzchnia jest węglista, nie lodowa, nie skalna. No i teraz naukowcy spekulują…
A zatem Obcy! Być może. W nowym wydaniu „Astrophysical Journal Letters”, profesorowie z Harvardu: Shmuel Bialy i Abraham Loeb dyskutują nad szeregiem teorii wyjaśniających dziwne zachowania ‘Oumuamua.
Ja nie chcę szeregu teorii. Ja chcę Obcych. A zatem ustalmy. Na początek przyspieszyli w celu odgazowania. Kiedy komety przechodzą blisko gwiazd (w periastronie) to wydzielają gaz, który jest w stanie je przyspieszyć. Nie wykryto żadnego gazu wydzielanego przez ‘Oumuamuę, ale mógł on być wydzielany zupełnie delikatnie.
Cichutko ale gwałtownie. Dokładnie. Jednakże Bialy i Loeb mówią, że obiekt mógłby także być pchany przez padające nań światło słoneczne, jak w projektowanym żaglu słonecznym.
To prawda. Zaprojektowany przez Obcych. Oczywiście też był skanowany w poszukiwaniu sygnałów radiowych, ale nie wysyłał on żadnych.
Być może używają Oni łączności nad- czy podprzestrzennej jak ci ze „Star Treka”. ‘Oumuamua był także osłuchiwany ze wszystkich stron.
Jak inaczej wytworzyłbyś sztuczną grawitację? Nie jest też jasne, dlaczego kosmici wysłali sondę, której zajęłoby miliony lat dotarcie do nas.
Oni są Obcymi, Oni żyją by badać.
- Jedna z możliwości – sugerują autorzy – że ‘Oumuamua jest żaglem słonecznym, żeglującym w przestrzeni międzygwiezdnej jako jakiś odłamek zaawansowanego urządzenia technicznego.
A zatem jest to jakiś odłamek wraka statku kosmicznego? Hmmm… nie możemy udowodnić, że nie. Chociaż jest bardziej prawdopodobne, że jest to asteroida albo jakaś kometa pokryta przez napromieniowanym pyłem. Teoria o Kosmitach naprawdę nie ma więcej dowodów…
Ba! Dowody! Chcę śmiesznych kłamstw. Oczywiście, jeśli jest to asteroida, może to być odłamek innej planety zniszczonej przez eksplodującą gwiazdę.
No dobrze. I to być może jest śmieszne, no chyba że w tym czasie byli na tej planetoidzie Kosmici.
Powiedz: Typowe! W końcu znajdziesz obcą sondę, a ta cholerna rzecz jest zepsuta.
Nie mów: przychodzimy na szczątki.

Źródło – „The Guardian” - https://www.theguardian.com/science/sho ... hEVgTRLt-E
Przekład z angielskiego - ©R.K.F. Leśniakiewicz

[Bobik]

Czy ’Oumuamua jest naprawdę kosmiczną sondą?

Kto z gwiazdozbioru Vega patrząc za Ziemię zgadnie
Kto pierwszy był człowiekiem?
Kto będzie nim ostatni?
(Leszek Aleksander Moczulski)

Zagadka trwa. Zagadkowy kosmiczny obiekt oznaczony jako 1I/’Oumuamua czyli po hawajsku Posłaniec, który został odkryty jako pierwsze ciało niebieskie, które przyleciało do nas z innego systemu gwiezdnego i znikł, nie daje spokojnie zasnąć uczonym nawet po roku. Przed kilkoma dniami pojawiła się teoria amerykańskich uczonych z Uniwersytetu Harvarda, że być może chodzi tutaj o dzieło pozaziemskiej cywilizacji. Wydaje się, że nie musi to być całkowita prawda, nie ma na to jasnych dowodów. Krótko mówiąc – tego nie wiemy na pewno.
‘Oumuamua mógłby być sondą od pozaziemskiej cywilizacji poszukującą życia w Kosmosie, która jest napędzana przez tzw. żagiel słoneczny. Oznaczałoby to, że „statek kosmiczny rozwinie swe żagle i uniesie go wiatr słoneczny”.
Na podstawie badań tego dziwnie się zachowującego obiektu, który obraca się wokół swej osi co każde 7 godzin, oznajmili to amerykańscy astronomowie: Abraham Loeb i Shmuel Bialy z Harvard-Smithsonian Astrophysical Center w Massachusetts. W ten sposób nakłonili się do dawniejszym spekulacjom, co do natury tego ciała niebieskiego.
‘Oumuamua zmienia także swoją prędkość. Uczeni nie potrafili tego wytłumaczyć, mimo długiej obserwacji. Także nie wychwycono żadnych sygnałów radiowych emitowanych przez ten obiekt.

Sceptycyzm innych uczonych

Po pewnym czasie ponownie pojawiła się teoria o Kosmitach. Jest to jednak jedynie dopuszczalna teoretyczna możliwość. Chociaż może się wydawać - i to jest kwestia, jak długo - że społeczność naukowa powraca do wcześniejszej teorii sondy z innego systemu, która właśnie przeszła przez nasz Układ Słoneczny i pokazała wiele anomalii. Ale inni badacze są sceptyczni.
Wiemy, że to ciało rotuje. A zatem w zasadzie słoneczne żagle nie mogłyby dobrze funkcjonować.
Mówi astrofizyczka – Lenka Zychová:
Według artykułu autorstwa naukowca Dona Lincolna z Fermi National Accelerator Laboratory należącego do amerykańskiego Ministerstwa Energetyki, Uniwersytet Chicago i Universities Research Association, który został opublikowany na internetowej stronie CNN, cała argumentacja harvardskich ekspertów „jest całkowicie mylna”. Myśl całkiem ciekawa i wedle Lincolna zachęca nas do stawiania dalszych pytań.
Kiedy obiekt ‘Oumuamua po raz pierwszy pojawił się w październiku ubiegłego roku, to najpierw sądzono, że jest to zwyczajny asteroid, pomimo jego znacznej długości i kształtu cygara – wg brytyjskiego „The Guardian” – mierzy on 400 m długości i 40 m szerokości.
- Jest to bardzo dziwny obiekt, który stanowi wyzwanie dla większości astrofizyków. Nie tylko ze względu na swój kształt, ale także ze względu na prędkość. I chociaż bardziej to odpowiada parametrom statku kosmicznego, to jednak można to wyjaśnić w sposób naturalny – skomentowała to dla „Novinek” dr Lenka Zychová – czeska astronomka pracująca w Belgii.

Przyspiesza jak kometa, ale…

Jak przypomina to serwer USA Today, międzygwiezdny obiekt ‘Oumuamua był najpierw uważany za kometę ze względu na swój kształt. Jednakże nie pojawił się żaden warkocz czy ogon, tak więc uznano go za asteroid, ale na koniec znów stał się kometą, ale o niskiej aktywności.
Udało się też dowieść tego, że ‘Oumuamua poruszała się w kierunku Słońca szybciej, niż to byłoby w przypadku układowego asteroidu. Powodem ma być odparowywanie podgrzanego materiału gazowego z powierzchni ciała spowodowane promieniami słonecznymi. To uwalnianie się materii gazowej nadawało temu ciału dodatkowy słaby, ale stały ciąg.
- Sądzimy, że jest to mała, dziwna kometa. Dane potwierdzają, że prędkość spada wraz z odległością od Słońca, co jest typowe dla komet – stwierdził Marco Micheli z Europejskiej Agencji Kosmicznej – ESA.
Obiekt ten oddalając się od Słońca wciąż spowalniał swój ruch z powodu grawitacji Słońca, ale nie tak intensywnie, jak mówi to mechanika niebieska. Oczekiwano, że prędkość będzie spadała wolniej.
Kiedy jądro komety jest ogrzane przez promienie słoneczne, to z jego powierzchni ulatnia się gaz i pył, który wokół niego tworzy obłok zwany komą, a później tworzy się warkocz vel ogon. Jeżeli idzie o ‘Oumuamuę, to czegoś takiego nie udało się zaobserwować.
- Sądzimy, że z jego powierzchni mogłyby się ulatniać niezwykle wielkie i grube cząstki pyłu – wyjaśnia dr Karen Meech z Uniwersytetu Hawajskiego. – Obłok takich drobin pyłowych nie musiałby być dostatecznie jasny, by go można było wykryć.

Brakujące dowody za i przeciw

To wszystko nas doprowadzi do najnowszego rozwiązania fizyków z Harvardu. Istnieje dalsze możliwe źródło przyspieszenia nazywane „ciśnieniem światła”, a zatem jest to siła, która pochodzi ze Słońca. Siła ta jest związana z ilością światła, które ‘Oumuamua otrzymuje, a zatem oddalając się od naszej gwiazdy jest ona coraz słabsza.
Na podstawie hipotezy i ciśnieniu promieniowania, uczeni z Harvardu doszli do wniosku, że może chodzić o wspomniany tu słoneczny żagiel, co dla ludzkich technologii jest tylko teorią.
- Nadzwyczajne hipotezy wymagają nadzwyczajnych dowodów – Lincoln zacytował kultowy bon mot legendarnego astronoma Carla Sagana. – Ruch ‘Oumuamuy jest na to doskonałym przykładem. Jest prawdopodobnym, że ta tajemnica ma proste wyjaśnienie. I jest to teoretycznie i fizykalnie możliwe, że to jest właśnie taka sonda międzygwiezdna. Póki nie ma na to dowodów, to jestem przeciwko temu –uzasadnił swoją tezę.

Niejasności studium, ruchu nie da się wyjaśnić naturalnie

Według dr Zychovej byłoby uznać obiekt za kometę, a jego nieoczekiwane zachowania wyjaśnić poprzez zjawiska, jakie obserwuje się u komet. Problem jest w tym, że obserwacje takiego zjawiska (kiedy część jądra kometarnego sublimuje i doda mu prędkości w przeciwnym kierunku) w danych się nie pojawiły.
- Tym niemniej, brak dowodów nie przesądza o nieistnieniu zjawiska. Nowy artykuł, który mówi o tym, że mogłoby chodzić tutaj o żagiel słoneczny, ale jeszcze nie został zweryfikowany, a co więcej – zawiera on pewne niejasności. Np. wiemy, że obiekt ten rotuje, a w takim przypadku żagle słoneczne nie mogłyby należycie działać – dodała ona.
Podobny pogląd ma także astronom Alan Jackson z kanadyjskiego Uniwersytetu Toronto Scarborough, którego dokument harvardczyków również w ogóle nie przekonał, a wg CNN uważa go za „poniekąd błędny”. Nadmienił on, że spektralne analizy ‘Oumuamuy wskazują na asteroidę albo kometę, a do tego żagiel słoneczny – wedle jego słów- miałby zupełnie inny skład chemiczny.
- Jakimkolwiek by nie był statek kosmiczny, to musiałby zwinąć żagiel słoneczny w przestrzeni międzygwiazdowej, aby nie uległ on uszkodzeniu. Daleko od gwiazd, żagiel słoneczny jest bezużyteczny, toteż nie było powodu, by zostawić go rozwiniętym. A gdyby go rozwinięto po wejściu do Układu Słonecznego, to byłby on nienaruszony – twierdzi Jackson. – I wreszcie rotujący ruch statku mógłby uszkodzić żagiel przez pył kosmiczny i żaglowiec słoneczny zostałby uszkodzony przez promieniowanie o wiele bardziej, niż to widzieliśmy.
Harwardzkie studium mówi tylko o tym, co jest hipotetycznie możliwe, ale nic nie mówi o tym, że to naprawdę była sonda kosmiczna. Zatem pozostaje pytanie, czy kiedykolwiek dowiemy się prawdy. Nie wiemy nawet dokładnie tego, skąd ‘Oumuamua do nas przyleciała…

Moje 3 grosze

Hipoteza statku napędzanego żaglem słonecznym jest romantyczna i urocza, ale obawiam się, że od A do Zet nieprawdziwa. Wydaje się być raczej wymysłem rodem z powieści sci-fi, a nie konkretnym rozwiązaniem problemu żeglugi międzygwiezdnej. Przede wszystkim żagiel słoneczny musiałby działać bardzo długo, by rozpędzić statek kosmiczny o masie kilku milionów ton do prędkości ok. 50 km/s. Lot z układu planetarnego Vegi (o ile takowy posiada) z prędkością światła trwałby 25,05 roku. Lot z prędkością 50 km/s zabrałby podróżnikom aż jakie 150.196 lat… Do systemu gwiezdnego Tolimana (Alfy Centaura) byłoby to „zaledwie” 19.600 lat. A to oznacza, że ‘Oumuamua wystartował w swą podróż gdzieś pod koniec Pleistocenu… O ile w ogóle wystartował z Vegi.
Komety się rozpadają – już to pod wpływem grawitacji, już to pod wpływem wewnętrznych reakcji chemicznych zachodzących w ich jądrach pod wpływem energii promienistej Słońca. ‘Oumuamua nie wydaje się być kometą, ale litym głazem, który albo kiedyś tam, przed eonami był kometą, ale kompletnie się „wygazował” albo – co jest równie możliwe - był kometą i przydarzyło mu się to, co było z kometą Winnecke-Borelly-Tempel. W 1874 roku weszła ona w atmosferę ziemską i w czasie 13 sekund pozbyła się wszystkich swoich warstw śniegu i lodu, po czym odbiła się rykoszetem od gęstych warstw atmosfery i poleciała w Kosmos z prędkością hiperboliczną opuszczając Układ Słoneczny, jak ‘Oumuamua…
Wszystkich dziwi dziwne – podłużny kształt tego obiektu. Zazwyczaj mamy do czynienia z obiektami stanowiącymi jakiś wariant bryły obrotowej: kuli czy elipsoidy. Obiekty po katastrofach są nieregularne. No OK., a co powiesz Czytelniku na siedemnastowieczne ryciny z dzieł kosmografów i innych uczonych? Jak widać, ludzie widzieli na niebie podobne obiekty! Oczywiście interpretowali je po swojemu – stąd te wszystkie cudowności – ale najważniejszym faktem jest to, że takie obiekty obserwowano. Czym one były? Obiektami w rodzaju 1I/’Oumuamua?
Tej zagadki nie rozwiążemy, póki nie będziemy w stanie pogonić za ‘Oumuamua i zbadać go dokładnie. A tak już BTW, to dyskutowałem w gronie znajomych nad naturą tego obiektu i doszliśmy do wniosku, że może tam nie być żadnej żywej duszy, ale za to mogą być automaty, które eksplorują Kosmos na zlecenie jakiejś rozwiniętej cywilizacji – niekoniecznie z planet Vegi. Byłoby to spełnienie się przepowiedni Stanisława Lema, który coś takiego przewidywał w swych powieściach. A zatem jeżeli trajektoria 1I/’Oumuamua nie zostanie zmieniona w którymś „perturbarcyjnym młynie” gazowych gigantów, to jest szansa, że może kiedyś go dopadniemy na skraju Układu Słonecznego.

Komentarze z KKK

Żagle słoneczne? Myślę, że to kiepski pomysł. Przede wszystkim rozmiary żagla w stosunku do masy statku. Im większa masa, tym większa powierzchnia aktywna. Oumuamua ma masę kilku milionów ton. Jak długo trwałoby rozpędzanie takiego masywnego obiektu przy pomocy żagla słonecznego do prędkości 50 km/s? Kilkaset tysięcy lat? Poza tym, gdzie ten żagiel się znajdował? Był zwinięty? OK., to dlaczego go nie rozwinięto po opuszczeniu peryhelium? Pytania by można było mnożyć. Obawiam się, że to nie był statek kosmiczny z napędem żaglowym… (Daniel Laskowski)

Źródło - https://www.novinky.cz/veda-skoly/48863 ... 3o59ONteSw
Przekład z czeskiego - ©R.K.F. Leśniakiewicz

[Bobik]

W dniu dzisiejszym, w godzinach 04:50 - 05:20 CET miałem okazję zaobserwować wschód brylantowej Wenus nad SE horyzontem. Jej jasność wynosiła -4,76 mag. Obok niej, ok. 0,5* w prawo, świeciła gwiazda Spica - Alfa Panny o jasności +0,9 mag.
Najciekawszym było to, że udało mi się zobaczyć, jak przedmioty oświetlone przez Wenus rzucają swe cienie. Jest to zjawisko bardzo rzadkie, ale obserwowane przy dobrej pogodzie i najjaśniejszej fazie Wenus.

[Bobik]

Kometa świąteczna!

Koniec roku przyniósł nam w darze jasną kometę oznaczoną jako 46P/Wirtanen, która dwa dni temu przeszła przez peryhelium swojej orbity i jest jeszcze widoczna jako obiekt o jasności +4 mag. przesuwającego się na tle konstelacji Byka. A oto dane na jej temat:
46P/Wirtanen – kometa krótkookresowa należąca do rodziny Jowisza, okrążająca Słońce w ciągu ok. 5 lat i 156 dni. Kometę tę miała badać sonda kosmiczna Rosetta, jednak zrezygnowano z tego celu na rzecz innej – 67P/Czuriumow-Gierasimienko.
Promień: 600 m
Okres orbitalny: 1.986 dnia
Data odkrycia: 17.I.1948 r.
Absolutna wielkość gwiazdowa: 15,2
Grupa komet: rodzina Jowisza.

Kometa 46P/Wirtanen to astronomiczny hit grudnia, który będzie wyjątkowym, wizualnym i fotograficznym zjawiskiem. Kiedy niebo w grudniu zafunduje nam takie atrakcje? Wyjątkowo zapowiada się weekend 14-16 grudnia, kiedy kometa 46P/Wirtanen będzie już wysoko na niebie. Peryhelium i perygeum zapowiada się zjawiskowo. Te historyczne momenty uczynią kometę 46P/Wirtanen niesamowitym widowiskiem i będą najprawdopodobniej najkorzystniejsze do jej obserwacji od samego początku śledzenia tej komety.

Te dwie daty należy zapamiętać, chcąc cieszyć się obserwowaniem komety 46P/Wirtanen. Bardzo bliskie perygeum oraz korzystne peryhelium to wymarzone warunki do śledzenia grudniowego astronomicznego hitu. O jakich datach zatem mowa? peryhelium - 13 grudnia 2018 - to data, gdy kometa 46P/Wirtanen znajdzie się w najmniejszej odległości o Słońca - 1,048 AU perygeum - 16 grudnia 2018 - wyniesie dokładnie 11.566.350 kilometrów, będzie to dziesiąte najbliższe podejście komety w erze kosmicznej. Widowisko na grudniowym niebie, które zapewni nam przelot komety 46P/Wirtanen będzie wyjątkowe z tego względu, że będzie ona możliwa do zobaczenia nawet gołym okiem. Zazwyczaj zobaczenie komet, które są obiektami rozproszonymi, trudniej zobaczyć niż gwiazdy, nawet jeśli ich jasność jest porównywalna. Na początku grudnia kometa 46P/Wirtanen będzie znajdować się w Erydanie - gwiazdozbiorze, które znajduje się na południowy zachód od Oriona 10 grudnia kometa 46P/Wirtanen przekroczy równik niebieski 12 grudnia 46P/Wirtanen wkroczy w gwiazdozbiór Byka 18 grudnia 46P/Wirtanen znajdzie się w okolicach zenitu. Czeka nas wyjątkowo bliskie perygeum, które wystąpi 16 grudnia. Odległość wyniesie 0,0776 AU, co daje 11 mln kilometrów od naszej planety. Jeśli zachmurzenie nie utrudni obserwacji, to czeka nas wielkie grudniowe widowisko, które sprawi nam kometa.

Niestety, pogoda nie daje nam – jak na razie – szans dostrzeżenia tej komety. Gęste chmury i opady śniegu nie pozwalają nam na obserwacje… Kometa porusza się po trajektorii od konstelacji Erydanu poprzez Wieloryba do Byka. 16.XII przejdzie koło Hiad, a następnie w dniach 21-24.XII przejdzie w koło jasnej gwiazdy Capella w konstelacji Woźnicy, by następnie lecieć w kierunku Wielkiej Niedźwiedzicy… Jej maksymalna jasność może wynosić nawet +3 mag.

Źródła:
• Wikipedia
• Dziennik Zachodni - https://dziennikzachodni.pl/kometa-wirt ... r/13720956

[Bobik]

Dzisiaj wieczorem pomiędzy 18. a 19. obserwowałem gwiazdozbiór Byka. Kometa tam jest, ale nie udało mi się jej zidentyfikować. Z jednej strony nie różni się niczym specjalnym od chmary gwiazd o podobnej jasności, a z drugiej strony przeszkadza blask rosnącego Księżyca...

[Bobik]

W 2019 roku będziemy mieli następujące zaćmienia Słońca i Księżyca:

6.I zaćmienie Słońca - w Polsce niewidoczne
21.I zaćmienie Księżyca: początek - 04:34, początek z. całkowitego -05:42, kulminacja - 06:12, koniec z. całkowitego - 06:42, koniec zjawiska - niewidoczny*
2.VII zaćmienie Słońca - w Polsce niewidoczne
16.VII zaćmienie Księżyca 65%: początek - 21:05, kulminacja - 22:33, koniec - 00:02**
26.XII zaćmienie słońca - w Polsce niewidoczne

-------------------------------
* - koniec zjawiska niewidoczny w Polsce - Księżyc znajdować się będzie pod horyzontem.
** - zakończenie zjawiska 17.VII

[Bukowy]

QR_BBPOST Dzisiaj wieczorem pomiędzy 18. a 19. obserwowałem gwiazdozbiór Byka. Kometa tam jest, ale nie udało mi się jej zidentyfikować. Z jednej strony nie różni się niczym specjalnym od chmary gwiazd o podobnej jasności, a z drugiej strony przeszkadza blask rosnącego Księżyca...

To kometa 46P/Wirtanen, gratuluję obserwacji.

[Bobik]

Bukowy - zobaczyłem ją tylko dlatego, że już raz widziałem w Byku C/1999 C4 LINEAR czyli tzw. Kometę Millenijną na tle gromady otwartej Plejad, której jądro było widoczne jako słaba gwiazdka, otoczona zieloną poświatą. Oczywiście o mogłem sobie tylko pomarzyć...
Z 46P/ Wirtanen było podobnie - też zielonkawy obłoczek pomiędzy Plejadami a Hiadami...

[Bobik]

W dniu dzisiejszym, o godzinie 04:30 miałem okazję zaobserwować koniunkcję Księżyca i Wenus nad południowym horyzontem w konstelacji Wagi. Pod nimi, nieco na lewo widoczny jest Jowisz w konstelacji Wężownika. Drugą część tego spektaklu będzie widać jutro nad ranem, kiedy to Księżyc przesunie się do gwiazdozbioru Skorpiona. Byle tylko pogoda dopisała...

[Bukowy]

Zazdroszczę, ja nawet nie pamiętam kiedy teleskop rozłożyłem, cały czas chmury.

[Bukowy]

Niecodzienne zjawisko miało miejsce 7 stycznia na Białorusi. Kamery zarejestrowały meteoryt który rozbłysł w obwodzie brzeskim.
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/bial ... a-dni-temu

[Bukowy]

Pamiętajmy ze już jutro we wczesnych godzinach porannych piękne zjawisko. Super księżyc oraz krwawy księżyc, czyli zaćmienie nadające mu piękną czerwonawą barwę.
https://silesion.pl/calkowite-zacmienie ... 19-01-2019

[Bobik]

Była mgła i nic nie zobaczyłemmm

[Bobik]

W dniu jutrzejszym będzie ładny spektakl na południowym niebie: jaskrawa Wenus, świetlisty Jowisz i stareńki Księżyc znajdą się w konstelacji Skorpiona. Najlepszy czas obserwacji - godzina 05:30-06:00.