To może coś związanego z tym tematem:
polecam linkę
http://www.potrawyregionalne.pl/279,Kuc ... kuchni.htm
a konkretnie może cośo lubczyku:
http://www.potrawyregionalne.pl/279,Kuc ... re&id=2621
cytat (bez przepisów)
Lubczyk
SYMBOL MIŁOŚCI.
Łakotne ziele, lubiśnik, lubystek, lubieszczyk, lubszczyk - ileż to cudownych magicznych właściwości przypisywano temu tak różnie nazywanemu zielu. Nic dziwnego, że Józef Ignacy Kraszewski tak je zachwalał:
„O lubczyku ziółko złote
Jaką ty masz wielka cnotę(...)
O lubczyku dobre ziele
Proś-że ty mnie na wesele”...
bo przez wieki wierzono, że to ono zapewnia dziewczętom powodzenie i szczęśliwe małżeństwo. Słowiańskie dziewczęta wplatały go więc do wianków weselnych, ukrywały w fałdach ślubnych sukni.
Należał lubczyk do najpopularniejszych roślin zielarskich kryjących w sobie tajemnicze moce wzajemnej miłości. Hodowano go więc we wszystkich niemal ogródkach.
Dziś, obok upraw, często rośnie dziko, na glebach wilgotnych, w Polsce najczęściej na górskich łąkach; kwitnie w czerwcu-lipcu, owoce dojrzewają w sierpniu-wrześniu. Roślina wyróżnia się oryginalnym charakterystycznym zapachem, korzenno-ostrym smakiem; to od niej pochodzi smak i zapach „maggi”.
W czasach kiedy nie wynaleziono jeszcze chemicznej przyprawy do zup, to właśnie suszonego lubczyku dodawano do zup, sosów, flaków, gulaszy i farszów.
Jako przyprawy używa się świeżych i suszonych listków oraz korzeni. Wszystkie części rośliny po ususzeniu należy zemleć i używać z umiarem, ponieważ zapach lubczyku jest bardzo intensywny i może łatwo zdominować zasadniczy smak potrawy.
Przetwory z lubczyku działają bakteriobójczo, a także rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.
Lubczyk pobudza wydzielanie soków trawiennych jest moczopędny i łagodnie żółciopędny
W Południowej Europie nasiona służą do konserwowania marynat i pikli. Szwajcarzy używają go chętnie do zup, rolad, pieczonych mięs i win korzennych.
Całe nasiona dodaje się do likierów i napojów wzmacniających; mielone do chleba i pasztetów, posypuje się nimi kanapki, tłuczone ziemniaki i ryż.
W wielu krajach świeżego korzenia lubczyku używa się zamiast selera, a młode pędy i liście są jedzone jako warzywo.
Świeży lubczyk owinięty w folię można ok. tygodnia przechowywać w lodówce. Smak młodych pędów znakomicie komponuje się ze wszelkimi potrawami z wieprzowiny, z podrobami oraz galaretami z ryb i mięs.
Zielonymi listami przyprawia się sałatkę z pomidorów lub papryki, twaróg, pasty jajeczne, masła roślinne, sosy; doprawia się zupy i zielone sałaty; drobno posiekane dodaje się do farszów, klopsów, duszonych z warzywami mięs, do kartoflanki , grochówki i wszelkich jasnych zup jarzynowych.
Młode pędy i łodygi liści można też przyrządzać na jarzynkę, gotuje się je wówczas na parze i podaje z wieloma rodzajami białych sosów.
Drobno posiekanych liści lubczyku można używać tak jak natki pietruszki, a bardzo młode pocięte na kawałki (puste w środku) łodygi lubczyku można kandyzować tzn smażyć w cukrze i używać tak jak łodygi arcydzięgla.
Ze świeżych liści znakomita jest zupa lubczykowa i doskonała w smaku herbatka.
Lubczyk to kolejna roślina warta przypomnienia wędrowcom - jego liście w czasie dalekich wędrówek wkładano do butów, aby zregenerować siły zmęczonych stóp.
