bokownik wiązowy

Kapelusz: średnicy 5-20 cm, barwy kości słoniowej, szarobiały, blado szaroochrowy, miąższ gruby. Skórka jedwabista, sucha. Brzeg czasem żeberkowany.

Hymenofor: blaszki białawe, ścieśnione, zatokowato przyrośnięte.

Trzon: białawy, podłużnie słabo włókienkowaty.

Miąższ: białawy, ścisły, w trzonie łykowaty. Zapach i smak mączno-ogórkowe, łagodne.

Wysyp zarodników: biały.

Zarodniki 5-7 x 4-5,5 μm, gładkie, okrągławe do szerokoeliptycznych

Środowisko: pojawia się na żywych lub świeżo ściętych drzewach liściastych, głównie wiązach. Na żywych pniach często rośnie na wysokości kilku
metrów.

Występowanie:  od października do listopada

Uwagi: gatunek rzadki. Powoduje białą zgniliznę drewna.

Synonimy:

Agaricus coriipellis Fr., Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 131 (1838) [1836-1838]

Pleuropus ulmarius (Bull.) Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 615 (1821)

Pleurotus coriipellis (Fr.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 343 (1887)

Pleurotus ulmarius (Bull.) P. Kumm., Führ. Pilzk. (Zerbst): 105 (1871)

Literatura:

B. Gumińska, W. Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa, 1985.