wodnicha późna

Owocnik - oliwkowobrunatny, brudnooliwkowy, żółtooliwkowy, ciemniejszy w centrum, zmienny, z czasem zaczynają dominować odcienie żółci i czerwieni, 2-12cm  średnicy. Początkowo półkulisty, z wiekiem wypukły do płaskiego i wklęsłego, czasem ze słabo zaznaczonym garbkiem, powierzchnia gładka, śluzowata, brzeg długo podgięty, początkowo połączony śluzowatą osłoną z trzonem.

Listewki - początkowo białe, później żółte, u starych okazów pomarańczowoczerwone, dość rzadko ustawione, różnej długości, lekko zbiegające.

Trzon - początkowo biały, później ciemnieje i staje się żółty do pomarańczowoczerwonego, równogruby lub nieco zwężony u podstawy, śluzowaty; powierzchnia trzonu wzdłużnie włókienkowata.

Pierścień - słabo zaznaczony.

Miąższ - żółtawy, niezmienny, smak łagodny, słaby zapach, czasem delikatnie owocowy.

Wysyp zarodników - biały.

Występowanie - od października do grudnia w lasach iglastych, przeważnie pod sosnami, często pojawia się także po pierwszych nocnych przymrozkach, często gromadnie.

Zastosowanie - jadalna.

Możliwość popełnienia pomyłki -  z lejkówką zimową Clitocybe brumalis, której owocniki są bardzo podobne. Podobna wodnicha oliwkowobiała Hygrophorus olivaceoalbus.

Uwagi - wodnicha jasnożółta gromadzi stosunkowo dużo radioaktywnego cezu!

Literatura  

Przewodnik grzyby" Ewald Gerhardt
Jaki to grzyb?" Markus Fluck
Gumińska B., Wojewoda W., 1983, Grzyby i ich oznaczanie.
Dermek A., Pilat A., 1991, Poznajemy grzyby.

• wodnicha oliwkowobiała Hygrophorus olivaceoalbus