pochwiak okazały

Owocnik - 5-12 cm średnicy; barwy kości słoniowej lub szarobrązowawej, szaropłowej; początkowo dzwonkowaty, później płasko rozpostarty, z uwypukleniem na szczycie, w końcu całkiem płaski; powierzchnia gładka, jedwabista, sucha; brzeg gładki.

Blaszki - najpierw białawe, wkrótce łososioworóżowe od dojrzewających zarodników, wolne, szerokości 8-12 mm, przy brzegu kapelusza zaokrąglone.

Trzon - wielkość 8-12*1-2 cm, ku górze zwężający się, dołem rozszerzony w bulwę; wokół bulwy zaznacza się wyraźna pochwiasta otoczka (reszta osłony całkowitej); powierzchnia szorstka, później gładka, jedwabista; pełny, bez pierścienia.

Miąższ - białawy, niezmienny, miękki; zapach i smak przypominają rzodkiew.

Wysyp zarodników - łososioworóżowy.

Występowanie - dość często widuję go na polach uprawnych, jesienią w oziminie. Owocniki wyrastają zwykle gromadnie od czerwca do października, na polach uprawnych, łąkach, w parkach, ogrodach. Lubi żyzne podłoże.

Zastosowanie - jadalny, ale niezbyt smaczny, w przeszłości uważany za niejadalny.

Możliwość popełnienia pomyłki - w młodszych stadiach grzyb ten może przypominać białe muchomory, zwłaszcza, gdy ma jeszcze nie zabarwione blaszki. Pochwiak jednak nigdy nie ma pierścienia na trzonie. Gatunek podobny - Volvariella media jest mniejszy (3-5 cm śr. kapelusza) i ma biało zabarwiony kapelusz oraz pochwę. Rośnie w lasach liściastych.

• muchomor jadowity Amanita virosa
• Pochwiak średni Volvariella media