muchomor cytrynowy

Owocnik - cytrynowożółty, bladożółty, słomkowożółty, z nielicznymi, nieregularnie ułożonymi, dużymi, grubymi, filcowatymi łatkami, powstałymi z resztek osłony; łatki białawe, z wiekiem żółknące i brązowiejące; średnica kapelusza 4-10 cm; początkowo półkulisty, potem wypukły do rozpostartego; skórka kleiście połyskująca, daje się ściągnąć; brzeg kapelusza bez prążków.

Blaszki - białawe do bladożółtawych, dość szerokie, wybrzuszone; gęsto ustawione, o płatkowatym wygięciu, wolne, miękkie.

Trzon - białawy lub z żółtawym odcieniem, z bladożółtym, zygzakowatym wzorem, do 12 cm x 7-20 mm; cylindryczny, wysmukły, szczyt nieco zwężony; początkowo pełny, potem z kanałem; pochwa ściśle przyrośnięta do dużej, bulwiaście zgrubiałej podstawy trzonu; bulwa ostro zarysowana, kulista.

Pierścień - biały jasnożółtawy, zwisający, nieprążkowany, trwały.

Miąższ - biały, niezmienny, miękki i kruchy; zapach wyraźny, charakterystyczny dla kiełkujących ziemniaków.

Wysyp zarodników - biały.

Występowanie - gatunek bardzo pospolity. Pojawia się od lata do jesieni, pojedynczo i w grupach, często masowo, w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, na glebach kwaśnych, piaszczystych. Żyje w symbiozie z różnymi drzewami liściastymi i iglastymi, przy czym pod drzewami liściastymi jest rzadziej spotykany.

Zastosowanie - niejadalny.

Możliwość popełnienia pomyłki - przede wszystkim biała forma A. cittrina var. alba często mylona jest z białymi formami Muchomor zielonawy odmiana biała Amanita phalloides o wyraźnej otwartej pochwie i innym zapachu.

Inne nazwy zwyczajowe to - muchomór płowy, żółtawy, żółty, bulwiasty, muchar, muchoraj.

W internecie
http://www.ne.jp/asahi/mushroom/tokyo/amanita/kotamagotengu.jpg
http://www.rysch.com/pilze/Amanita_citrina.htm
http://www.nahuby.sk./sk/images/fotosutaz/2006/adam_fuska2006_41893.jpg
http://www.hlasek.com/foto/amanita_citrina_a7163.jpg

• muchomor zielonawy odm. biała Amanita phalloides var. alba
• muchomor wiosenny Amanita verna