skórnik dębowy

Owocnik- owocniki jednoroczne, rozpostarto-odgięte. Kapelusze muszlowate, w dachówkowatych skupieniach, do 10x10-25x5-15 mm, koliste, pępkowate i bocznie trzonowate, płatkowate, falisto zmarszczone. Górna powierzchnia kapeluszaszczeciniasto owłosiona, włóknisto delikatnie bruzdowana i jedwabisto połyskująca z koncentrycznymi strefami brunatnordzawymi, rudawymi, brązowoczerwonymi, szaro-płowo-żółtymi i z białawym brzegiem. Kontekst cienki, skórzasty. Powierzchnia hymenialna gładka lub promieniowo pofałdowana, oszroniona, blada do płowozółtej, w stanie świeżym po potarciu lub uszkodzeniu czerwieniejąca, w końcu bunatniejąca lub czarnobrązowa.

Wysyp zarodników- zarodniki podłużnie elipsoidalne do subcylindrycznych, bezbarwne, cienkościenne, amyloidalne.

Występowanie- na zamarłych gałęziach, pniakach, kłodach i pniach drzew liściastych, głównie na Quercus, często razem z Stereum hirsutum. W Polsce na ogół rzadko obserwowany, chociaż rozwija się prawie cały rok, z wyjątkiem najzimniejszych zimowych miesięcy. Główny okres rozwoju obejmuje okres od sierpnia do kwietnia, głównie jednak w cieplejszych i niższych położeniach.

Uwagi- Stereum gausapatum jest jednym z "krwawiących" skórników, ponieważ strzępki w świeżych owocnikach, w przypadku ich uszkodzenia, wydzielają ciemnoczerwoną substancję. Strzępki takie występują w pewnej liczbie gatunków Stereum, ale tylko w owocnikach  S. sanguinolentum, S. rugosum i S. gausapatum powierzchnia hymenialna barwi się ich zawartością po uszkodzeniu lub potarciu. Poza tym cechami makroskopowymi odróżniającymi S. gausapatum od pozostałych członków tej grupy są: zasiedlanie drewna Quercus oraz promieniowo pofałdowane kapelusze.

Literatura-
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes - Vol. 7 (2003) - Biodiversity of Poland
S. Domański, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXI. Bezblaszkowce. Skórnikowate. Pucharkowate. PWN 1991