gołąbek turecki

Owocnik- najczęściej 5-8 cm średnicy, wypukły, szybko rozpościerający się aż do wklęsłego, koloru brudnofioletowego, fioletowoczerwonawego, winnego, ciemnopłowego ze śladami fioletu na brzegu, miejscami nawet szarawy z odcieniem oliwkowym. brzeg tępy, gładki, u starych okazów karbowany. Skórka na wilgotno lepka, zwłaszcza w środkowej części, sucha matowa; można ją zedrzeć na długości jednej trzeciej promienia kapelusza.

Blaszki- względnie rzadkie, trochę rozwidlone przy trzonie i zaokrąglone przy brzegu kapelusza, kremowe, z wiekiem ochrowe do żółtych.

Trzon- walcowaty, 3-7,5x1-2 cm, dosyć jędrny, matowy, biały, rzadko nabiegły różowo, pełny, stopniowo watowaty i pusty.

Miąższ- jędrny, biały, rzadko, nieznacznie żółknący, pod skórką trochę liliowy. Nie zawsze wyczuwalny zapach jodoformu. Smak łagodny.

Wysyp zarodników- ochrowy do żółtego. Zarodniki odwrotnie jajowate, brodawkowato-siateczkowate.

Występowanie- w Polsce występuje w lasach iglastych lub mieszanych na ziemi lekkiej lub gliniastej.

Zastosowanie- jadalny.

Literatura
A. Skirgiełło „Flora Polska”. Grzyby. Tom XX. Gołąbek (Russula).