Owocnik- masywny, (5-)8-12 cm średnicy, wypukły, wcześnie płasko rozpostarty do płytko wklęsłego, od ceglastopomarańczowego doczerwonopomarańćzowego lub ciemno-czerwono-brązowego; stare okazy miejscami odbarwiające się do zielonkawego (cytrynowo)żółtego. Brzeg długo podgięty, tępy, równy. Skórka po deszczach lepka, na sucho w różnym stopniu błyszcząca, gładka; można ją zedrzeć do połowy proienia kapelusza.
Blaszki- niezbyt grube i gęste, szerokie, zaokrąglone przy brzegu kapelusza, zatokowate na trzonie, miejscami rozwidlone, z nielicznymi blaszeczkami, jasnoochrowe.
Trzon- do 8,5x3 cm, cylindryczny, jędrny, twardy, gładki, błyszczący, z wiekiem żeberkowany, biały, najwyżej w starości słabo ochrowordzawy.
Miąższ- jędrny, biały, a częściowo nieco brudnawy, o zapachu moszczu. Smak zmienny, gorzko ostry, ale na starość może być łagodny.
Wysyp zarodników- żółty. Zarodniki małe, prawie kuliste, brodawkowato punktowane, o brodawkach niewielkich.
Występowanie- w lasach iglastych i liściastych, zawsze w sąsiedztwie brzóz.
Możliwość popełnienia pomyłki- swym żółtomiedzianym lub miedzianoczerwonym zabarwieniem kapelusza przypomina Russula paludosa i Russula decolorans, ale różni się od obu przede wszystkim ostrym smakiem oraz znacznie mniejszymi zarodnikami.
Literatura
A. Skirgiełło „Flora Polska”. Grzyby. Tom XX. Gołąbek (Russula). |
