Owocniki– duże, wyraźnie rozdzielone na rozszerzoną górną część z glebą i płonną, węższą podstawę, maczugowate, buławkowate, rzadziej odwrotnie gruszkowate, wysokości od 80 do 150 mm. Młody owocnik barwy białawej, przechodzący z czasem w kolor ochrowy, na starość jasnobrązowy. Powierzchnia pofałdowana i pomarszczona. Skórka, wysychając, staje się pergaminowa, po czym rozrywa się, rozsiewając zarodniki.
Główka - stanowi górną część owocnika. Ma średnicę od 50 do 100 mm. W kształcie kulista. Barwy białawej lub ochrowej. Dojrzała zawiera zarodniki. Pokryta jest łatwo zrywanymi brodaweczkami bądź kolcami. Pomarszczona i pofałdowana.
Trzon - dolna część kształtu cylindrycznego. Powierzchnia pomarszczona i pofałdowana. Czasami z niewielkimi brodawkami.
Miąższ - biały, później żółtawozielonkawy i w końcu przebarwia się na oliwkowo. Młody ma łagodny smak i przyjemny zapach.
Wysyp zarodników- brązowy lub ciemnobrązowy.
Występowanie - częsta, wyrasta latem i jesienią, pojedynczo lub po kilka, w lasach różnego typu.
Inne nazwy zwyczajowe: purchawka fiolowata, prochówka, purchatka, purchawica, purchówka, puchawka, kurzawka. |
