Strzępiak czerwieniejący

Kapelusz- 1-5 cm średnicy, stożkowaty lub często nieregularny, później - płasko rozpostarty, z garbkiem, dosyć mięsisty, o cienkim i prostym brzegu. Powierzchnia sucha, jedwabisto włókienkowata, bez śladu łuseczek. Kolor białawy, kremoworóżowy, brzoskwiniowy z różowoczerwonymi włókienkami tworzącymi delikatne żyłkowanie lub prążkowanie, na szczycie nawet wpadajacy w kolor cielistopomarańczowy. Za młodu z resztkami zwisającej pajączynowatej osłony.

Blaszki- cienkie, nieco przyrośnięte lub prawie wolne, jasnordzawe do ciemno-oliwkowo-rdzawych z czerwonymi plamkami; ostrze oszronione.

Trzon- 1,5-7x0,2-1 cm z dość wyraźnie obrzeżoną bulwką, nieraz wygięty, cielistoróżowy, u szczytu biały i oszroniony, w bulwce wyraźnie różowy, cały delikatnie włókienkowaty.

Miąższ- różowiejący w kapeluszu, rdzawo czerwieniejący w trzonie i pod skórką, o słabej woni owocowej, zmieniającej się w miarę starzenia się owocnika w zapach spermy. Smak łagodny.

Wysyp zarodników- zarodniki gładkie, migdałkowate z dziobkiem, z kroplami.

Występowanie- pojedynczo lub w małych grupkach wzdłuż dróg lesnych, w lasach liściastych i mieszanych, na glebach wapiennych. Gatunek prawdopodobnie ciepłolubny.

Zastosowanie- trujący.

Literatura
A. Nespiak, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XIX. Strzępiak (Inocybe). PWN 1990
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes - Vol. 7 (2003) - Biodiversity of Poland