Strzępiak bodziszkowy

Kapelusz- 1-3,8 cm średnicy, stożkowato wypukły z bardzo słabo zaznaczającym się garbkiem, o brzegu cienkim, nieznacznie podgiętym lub prostym, włóknistym od resztek osłony. Powierzchnia sucha, wyraźnie włókienkowato-kosmkowata. Kolor brązowordzawydo czekoladobrązowego.

Blaszki- względnie grube, nieznacznie zatokowato wycięte i przyrośnięte, brudnobiaławe do brązowych, o ostrzu jaśniejszym.

Trzon- 1,5-6x0,2-0,5 cm, pełny lub dęty, równogruby lub nieco rozszerzony u podstawy, delikatnie kosmkowaty u szczytu, włókienkowaty lub łuseczkowaty niżej; kosmki białawe; czasem bywa na nim widoczny ślad zasnówki. Szczyt trzonu białawy lub w kolorze kapelusza, lecz zawsze jaśniejszy u podstawy, z wiekiem staje się brązowordzawy.

Miąższ- jasnoczekoladowy, w miarę podsychania owocnika nieco jaśnieje. Zapach dość przenikliwy liści pelargonii. Smak łagodny, niezbyt miły.

Wysyp zarodników- zarodniki gładkie, bez guzków, migdałkowate, z tendencją do tworzenia form nieregularnych.

Występowanie- ponad granica lasu i w piętrze alpejskim.

Uwagi- gatunek słabo poznany, posiada szereg form.

Literatura
A. Nespiak, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XIX. Strzępiak (Inocybe). PWN 1990
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes - Vol. 7 (2003) - Biodiversity of Poland