Kapelusz- 2-5 cm średnicy, półkulisty lub tępostożkowaty, stopniowo rozpościerający się do płaskiego, a wówczas może mieć wykształcone małe uwypuklenie lub wklęśnięcie, biały, trochę różowawy na szczycie, suchy, błyszczący, pokryty promienisto biegnącymi włókienkami, których końce łuseczkowato odstają; brzeg nieznacznie frędzelkowaty i wystający poza blaszki.
Blaszki- gęste, mieszane, wolne, poczatkowo kremowe, później mięsistoróżowe, wybrzuszone do 0,6 cm, o jasnym ostrzu.
Trzon- 2-5x0,2-0,3 cm, cylindryczny, zwykle u podstawy trochę grubszy, biały, w części dolnej przybierający brudnoochrową jasną barwę, cały omszony, pełny i wewnętrznie włókienkowaty. Pochwa workowata, biała, z wiekiem trochę płowa, pękająca na 2-4 płaty.
Miąższ- biały, w trzonie do jasnożółtawego, bez określonego smaku i nieznacznie pachnący rzodkwią.
Wysyp zarodników- łososioworóżowy, zarodniki elipsoidalne do jajowatych lub wydłużonych.
Występowanie- pochwiak drobny pojawia się pojedynczo lub po kilka w lasach liściastych i mieszanych w ściółce, na ziemi żyznej, rzadziej na łąkach na terenach przyleśnych.
Możliwość popełnienia pomyłki- pochwiak ten odznacza się białą barwa kapelusza, omszeniem całego trzonu i dość szerokimi zarodnikami. Bardzo przypomina bliską sobie V. pusilla, która jest mniejsza; a trzon ma zawsze gładki. Niekiedy te gatunki bywają oddzielane od siebie na podtawie typu siedlisk, w których występują.
Literatura- Skirgiełło A., Flora Polski. Grzyby (Mycota). Tom XXVII. Łuskowcowate (Pluteaceae).
|
